Vespolina, niet zomaar te catalogeren als medium druif!
Geplaatst op: 29-06-2020 om 12:11:34
| Karina Imschoot
Trio van Vespolina
Enkele van de meest populaire wijnjournalisten zijn ervan overtuigd dat Vespolina de beste inheemse druivensoort is. Zoals alle dingen die de moeite waard zijn, kan het moeilijk zijn: het is niet de gemakkelijkste druif om mee te werken. De producenten werken echter steeds meer met deze druif, omdat de consument erg geïnteresseerd is in geparfumeerde rode wijnen met een gemiddeld gewicht.
In feite is het erg jammer dat consumenten de Vespolina-druif alleen maar beschouwen als een middelzware druif, omdat deze druif zoveel meer vertegenwoordigt dan de 'gastheer' in de mentaliteit van de wijnliefhebber in de middenklasse.
Vespolina kan worden gekenmerkt door zeer taaie tannines, afhankelijk van hoe de producenten in de wijngaard en in de kelder te werk gaan. Het is gewoon hier, door de manier waarop ze produceren hun Vespolina, het verschil wordt gemaakt door het succes van de wijnbouwer die zal worden overschrijding van het normale niveau buiten de kelder op de internationale markten. Met een getalenteerde producent als Enrico Crola, Franscesco Brigatti, Paride Chiovini zijn zeker, Vespolina kan halcyon hoogtes bereiken die de meeste andere lokale rassen, niet op afstand kunnen nastreven. Misschien is de grootsheid van Vespolina kan worden verklaard door het feit dat is een nakomeling van Nebbiolo waardoor het een halfzus van andere Nebbiolo wijnen.
Vespolina werd eerst beschreven door Acerbi (1825) en daarna door Gallesio (1817), die het Vitis Vinidera Circumpadana noemde, terwijl vandaag de dag bijna het enige gebruikte synoniem Ughetta is, of Uvetta di Canneto in Lombardije. Met de komst van de pholloxera nam de teelt van Vespolina af, omdat Vespolina minder resistent is tegen ziekten dan andere rassen en het zich slecht aanpast aan de Amerikaanse oedels, met een onregelmatige rijping en productie van druiven. Omdat het zeer onderhevig is aan dissectie van de ruggengraat, zijn magnesium- en kaliumbodemconcentraties zeer belangrijk en moet de keuze van de onderstammen nauwlettend in de gaten worden gehouden.
Dit betekent ook dat de druiven de neiging hebben om direct op de wijnstok te gaan uitdrogen; een welkome gebeurtenis als het vlak voor de oogst gebeurt (het concentreren van de aroma's en smaken van peper en rode kersen), maar een absolute nachtmerrie als het in augustus of zo gebeurt, omdat de druiven nooit herstellen en niet volledig rijpen. Het is een weinig productieve variëteit, dus groene oogsten zijn niet echt nodig: een eenvoudige ontbladering zal nodig zijn om de druiven optimaal te laten rijpen, maar zeer diepe vruchtbare bodems kunnen het beste worden vermeden omdat ze de rijping belemmeren.
Vespolina is altijd al gebruikt om DOCG, DOC en IGT mengsels van noot te maken. Omdat het gezegend is met veel polyfenolen, zijn monovariëteitenwijnen zowel donker als tannine, en dit verklaart waarom de producenten altijd de voorkeur hebben gegeven aan het gebruik ervan als mengmiddel in plaats van het alleen te proberen. In Piemonte wordt het vaak gemengd met Nebbiolo, Croatina en Uva Rara om de wereldklasse wijnen van Boca, Gattinara, Ghemme en Lessona te maken. Andere DOC-wijnen die de moeite van het jagen waard zijn, zijn Bramaterra, Coste della Sesia, Colline Novarese, Fara, Oltrepo Pavese en Sizzano. De meeste monovariëteiten hebben het label Colline Novaresi.
Terwijl monovarieta versies ongewoon zijn, zijn ze in toenemende mate te vinden, want Vespolina levert wijnen op die niet alleen zeer intens gekleurd en tannineus zijn, maar ook geparfumeerd en helder. Huidcontact wordt kort gehouden, ongeveer vier tot zeven dagen bij niet meer dan 28 graden, gevolgd door 18 tot 24 maanden in het vat of de fles om de wijn te helpen verzachten.
Een goed gemaakte Vespolina is een uiterste expressie van schoonheid en de drie schoonheden die we presenteren zijn super goed gemaakte Vespolina's. Er zijn maar weinig rode druivenwijnen ter wereld die een wijn kunnen laten lijken op een rood-fruitcocktail, en de Vespolina is er daar één van. De beste wijnen hebben aroma's die doen denken aan de wijnen die gemaakt zijn met Nebbiolo en Pinot Nero, maar zijn meestal pittiger. Vandaar dat de wijnen lichte rode kleuren hebben, met indringende intense en pure zure rood-kleurige aroma's, opgetild door balsamico noten, rozen, viooltjes en kruiden (kaneel, marjolein en witte peper, vooral) op de neus, en verrukkelijke zuren en sappige rode bessen smaken in de mond die ervoor zorgen dat je niet wilt dat het glas naar beneden gaat.
De pepernoot kan behoorlijk sterk zijn in Vespolina. Een recente studie toonde aan dat Vespolina wijnen rijk zijn aan rotundone, een aromatisch molecuul dat ruikt naar kruiden zoals marjolein en rozemarijn. In feite zijn beide kruiden ook rijk aan rotundone.
